Rozdział 5

                                     >>>>>>>Perspektywa Mani  <<<<<<<
Od czasu urodzin Emi, minęły już 4 dni. Od tego czasu, codziennie robi mi się słabo i boli mnie głowa. Mama postanowiła, że pójdzie ze mną dzisiaj do lekarza. Wizytę miałyśmy na 17:00, więc postanowiłam, że przedtem pójdę jeszcze co Emi. Daleko do niej nie miałam, więc wyszłam tylko z domu, kilka kroków i już byłam u niej.
Dzwonię do drzwi, a tu otwiera mi Zayn. 
- Hej, jest może Emilka?- Zapytałam.
- Heeej pewnie że jest. Wejdź. Emiiiiiiii...- powiedział dziwnie zauroczony Zayn i wydarł się głośno.
Po chwili zeszła i ona.
- O hej Maniula, co się stało?- zapytała zdenerwowana.
- Hej, a nic ciekawego, przyszłam pogadać przed wizyta u lekarza. Strasznie się boję- powiedziałam.
- Nie ma czego, na pewno będzie wszystko dobrze. Mam może iść z tobą ?- zapytała jak zawsze zamartwiająca się Emi.
- Jeżeli tylko chcesz to chodź, będzie mi raźniej.- Dodałam. Do naszej rozmowy wtrącił się Zayn.
- Co takie grobowe minki panienki? Coś się stało?- powiedział rozbawiony Zayn.
- No tak jakby, Mania źle się czuje przez 4 dni już i dzisiaj idę jej towarzyszyć u lekarza.- Odpowiedziała grzecznie Zayn'owi Emi.
- Oooo... chłopcy dziś i tak się nudzą po południu, więc mogę iść z wami?- Zapytał Zayn. Aż mi serce stanęło. On samego początku, właśnie on mi się podobał. Nie wiedziałam co odpowiedzieć. 
- Pewnie że możesz.- Bez zastanowienia odpowiedziałam i posłałam mu uśmiech. 
- Ciesze się. To o której?- Zapytał i również posłał mi uśmiech.
- Na 17:00 muszę tam być...- byłam w totalnym szoku.
- Nie ma sprawy. Damy radę- Powiedział, pocieszając mnie Zayn.
- To wpadnijcie po mnie o 16:30 oki ?- dodałam.
- Pewnie- odpowiedzieli oboje naraz.
                           >>>>>>>Perspektywa Emilki<<<<<<<
Dochodziła już 16:30 a Zayn, jeszcze się nie wyszykował. 
- Daaleeeej bo się spóźnimyyy- krzyknęłam do Zayn'a.
- Już idę- po tych słowach Zayn zszedł na dół. Strasznie martwiłam się o Manię. Zdziwiło mnie to że Zayn, tak się zerwał, aby iść z nami do tego lekarza. Wiedziałam, że Mani on się podoba, ale widzę że ona jemu również. Po 5 minutach byliśmy pod domem Mani. Ona już czekała za nami z mamą. Łanie się z nią przywitaliśmy i ruszyliśmy. Droga nie była długa, lecz Mani znowu zaczęło się kręcić w głowie. Na szczęście, nie czekaliśmy długo na poczekalni, bo Mania prawie mdlała. Po 2 minutach Mania weszła z mamą do środka.
- Masz może numer telefonu to Mani?- Zapytał mnie Zayn. Byłam w szoku. 
- Pewnie, że mam i nawet ci go dam.- Wiedziałam, że coś się święci, więc podała Zayn'owi ten numer. Po chwili Mania wyszła z mamą z ośrodka. Była strasznie zapłakana i od razu rzuciła się na mnie. Wiedziałam od razu, że jest coś nie tak. Po chwili leżenia na mnie i płakania, powiedziała
- Mam guza mózgu. Będę musiała mieć operację.- po tych słowach każdy zamarł, a Zayn wziął ją na kolana i przytulił. Był to dla nas wszystkich wielki szok.
- Ok na pewno będzie wszystko dobrze. A kiedy masz ta operację ?- Zapytał szepcząc jej do ucha Zayn.
- Prawdopodobnie za tydzień, ale jeszcze musi mama wyrazić na to zgodę.- Po tych słowach Zayn mocniej przytulił Manię. Na razie Mania, ma przepisane leki, aż do operacji musi przebywać w domu. Po pewnym czasie, gdy już się wszyscy ogarnęliśmy, poszliśmy do mnie.Po wejściu do domu Zayn i Mania, wymienili się numerami. Bardzo cieszyło mnie to, że się dogadują. Z resztą Mania teraz potrzebuje wsparcia i osoby, która będzie ją kochała. Mania nie chciała, aby na razie ktokolwiek oprócz Zayn'a, mnie, Harrego, Niall'a, Louis'a i Liam'a wiedział o jej chorobie. No fakt musiała sama się oswoić z tym wszystkim.
                         >>>>>>>Perspektywa Mani<<<<<<<
Nie miałam pojęcia co będzie teraz ze mną. Z mamą ustaliłam, że operacja będzie za tydzień we wtorek. Moim jedynym pocieszeniem był Zayn. W jednej chwili stał się dla mnie kimś bliskim. Jeszcze niedawno a dokładnie 5 dni temu, cieszyłam się jak dziecko, gdy oglądałam ich teledysk lub patrzyłam na ich plakat. A teraz ? Zayn mnie przytula, a reszta chłopaków lata gdzieś po domu. Tak samo jak w jednej chwili mogę wszystko stracić. Gdy operacja się nie uda, to będzie koniec. Lecz będę wiedziała, że byli przy mnie Ci najlepsi, czyli przyjaciele i rodzina.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
A więc, rozdział myślę że się spodoba. To chyba ostatni jaki napisałam. Widzę, że i tak i tak nikt tego nie czyta więc... Bajuuu ;*